Bir bitkinin kütlesi nereden gelir?

Bitkilerin kütlelerinin nasıl oluştuğunu hiç merak ettiniz mi? Tüm bu yapraklar ve dallar bir yerden gelmeli ama nereden? Bitki gelişiminin ana bileşenleri su, hava ve enerji olduğu ortaya çıkmıştır.

 

Havanın serüveni

 

Etrafınızdaki hava size boş görünebilir, ama öyle değil.

Hava, molekül dediğimiz küçük parçalardan oluşur. Hatta yeterince hava molekülünüz olursa, bunları tartabilirsiniz.

Havadaki moleküllerden ikisi oksijen ve karbondioksittir. Oksijenin yaşamamız için gerekli olan en önemli molekül olduğunu düşünebilirsiniz ancak karbon da oldukça önemlidir. Dünyada tüm canlılar karbondan oluşur.

Suyu bedenlerimizden çıkardığımızda karbonun, geriye kalan ağırlığımızın ya da kütlemizin çoğunluğunu oluşturduğunu görürüz. Aynı şey, bitkiler için de geçerlidir.

Biz karbonu yediğimiz gıdalardan alırız. Peki sizce bitkiler karbonu nereden alır? Bitkiler karbonlarını topraktan, güneşten veya sudan almazlar.

Bitkiler karbonu havadan çeker.

Bitkiler havadan mı oluşur?

Hava çoğunlukla azot, oksijen ve karbondioksitten oluşur. Peki bitkiler büyümek için ihtiyaç duydukları karbonu nasıl alırlar? Bunun için karbondioksiti havadan emerler. Bu karbon, bitkilerin yeni yaprak, kök ve gövde oluşturmak için kullandığı yapı malzemelerinin çoğunu oluşturur.

Bitki gelişimi için bir diğer önemli materyal ise sudur. Su iki hidrojen atomundan ve bir oksijen atomundan oluşur. Sudaki hidrojen, glikoz moleküllerin yapımına yardımcı olmak için kullanılır.

Bir bitkinin %95’i su olabilir. Suyu karbon yapılarının arasını dolduran bir dolgu maddesi olarak düşünün. Bir bitkiden suyu alıp, geride kalan kuru maddeye bakarsak, bu malzemenin büyük bir kısmının havadan geldiğini görürüz.

Ayrıca kökleri aracılığıyla bitkiler, ihtiyaç duydukları küçük vitamin ve mineral parçalarını da alırlar.

Bitkiler, hücrelerini korumak ve büyümelerini sağlayan yeni hücreleri oluşturmak için çok fazla enerjiye ihtiyaç duyarlar.

Karbonun serüveni

 

Bir bitki yaprağını yakınlaştırırsak, hücreleri daha yakından görebilir, stoma denilen küçük açıklıkları bulabiliriz. Stoma, hücreler arasındaki özel alanlardan yapılmış deliklerdir. Bu delikler, bitkilerin karbondioksiti havadan aldıkları yerdir.

Karbondioksit alındığında, hemen yaprak içindeki bitki hücrelerine girebilir. Bitki hücrelerinin içinde fotosentezin gerçekleştiği kloroplast denilen özel hücre parçaları bulunur.

 

Bitki hücreleri kloroplasttaki yeşil ışığı yansıtan moleküller nedeniyle yeşil görünür. Her yeşil bitki hücresinde çok sayıda kloroplast vardır. Hücrenin geri kalanının çoğu genellikle net görünür.

Kloroplastların içinde olan karbon, oksijen, hidrojen ve enerji - glikoz denilen şekeri üretmek için kullanılır. Glikoz üretim sürecinin tamamına fotosentez denir.

 

 

Daha sonra glikoz molekülleri selüloz adı verilen uzun zincirleri oluşturmak için birleşir. Selüloz daha sonra hücre duvarı gibi bitki yapılarını oluşturmada kullanılır.

 

 

Bu yapılar ve malzemeler su ile de inşa edilirler.

Yeni hücre yapıları inşa edildiğinde, hücreler büyür ve yeni hücreleri oluşturmak için bölünür. Bu yeni hücreler yeni bitki büyümesini sağlar. Bu da bitkiyi giderek büyütür.